مقاله سنبل Hyacinthus pdf دارای 13 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله سنبل Hyacinthus pdf کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله سنبل Hyacinthus pdf ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
سنبل Hyacinthus
سنبل گیاهی است به رنگ¬های متنوع و گل های نسبتاً فراوان که همزمان با شروع فصل بهار دیده میشود. نام جنس این گیاه Hyacinthus است. سنبل گیاهی پیازی و پات پلنت Pot plant است و کمتر از آن به عنوان گل شاخه بریده استفاده می¬شود، بلکه بیشتر مصرف آن بصورت گیاه گلدانی است.
معمولاً پیاز¬های نیمه مقاوم به سرمای این گیاه را پیش رس می¬کنند تا در عید نوروز از گل آنها استفاده کنند. پیاز¬های سنبل را در محیطی با خاک سبک و غنی از مواد غذایی کشت می¬کنند. اما برای کاشت این پیاز¬ها باید دو نکته را مورد توجه قرار داد :
1)3 تا 4 سانتیمتر از انتهای پیازها خارج از خاک قرار گیرد. همه طول پیاز را در داخل خاک قرار ندهید؛
2) بعد از کاشت پیاز¬ ابتدا مدتی در حرارت پایین باشد، تا حجم مناسب و لازم ریشه در روی پیازها تشکیل شود. سپس این پیاز¬ها را به مکان گرم با درجه حرارت حدود 15 درجه انتقال ¬دهید تا رشد اندام‌های هوایی آغاز شود. چنانچه نحوه تشکیل ریشه بخوبی انجام نگیرد استقرار گیاه در خاک و رشد و نمو بعدی گیاه با موفقیت همراه نخواهد بود.
برای به گل رفتن و دوام گلهای سنبل، قبل از کاشت باید پیازها تیمار حرارتی شوند. سنبل-های کاملاً درشت قبل از برداشت برای مدتی در دمای 15 درجه سانتیگراد، سپس حداقل به مدت 6 هفته در دمای 9 درجه سانتیگراد نگهداری شوند و بعد از آن برای کاشت گیاه شرایط و مواردی را که قبلاً گفته¬ شد را به همان ترتیب اجرا کنید تا یک سنبل پر گل داشته باشید.
تکثیر سنبل بوسیله پیازچه¬های محدود و کم آن صورت می¬گیرد. معمولاً برای افزایش تعداد پیازچه¬ها در سطح قاعده پیاز خراش¬های مثلثی شکل و یا خراش¬هایی بصورت صلیب¬ ایجاد ¬کنید. بدین¬ سان محل¬های خراش داده شده باعث تحریک به پیازشدگی پیاز می¬شوند. اما بطور معمول تعداد پیازچه¬های بدست آمده از پیاز¬های متوسط و معمولی سنبل فقط بین 3 تا 5 پیازچه است، به همین دلیل تکثیر سنبل با محدودیت همراه است.
روش دیگر تکثیر سنبل استفاده از بذرکاری است. برای به گل رفتن بذر پیازهای سنبل زمان طولانی لازم است. هم‌چنین کشت سلولی سنبل یا Tissue culture هم روش مناسب دیگری برای تکثیر آن است.
گل سنبل
Hyacinthus Orientalis
سنبل گیاهی است که از زمانهای قدیم کاشتن آن متداول بوده است .
این گیاه از خانواده سوسنیها و پیازی ، به بلندی 15 تا20 سانتیمتر و گل های زودرس آن بشکل خوشه انتهای ساقه گوشتی معمولا از نیمه اسفند تا فروردین باز میشود و به رنگهای سفید ، قرمز ، آبی ، بنفش ، صورتی و زرد و غیره است .
این گیاه را در آپارتمان می توان درون پیت ، ماسه و یا آب پرورش داد .
برای نگهداری آن در آب به گلدانهای مخصوصی نیاز دارد که دارای دهانه ای گشاد و گلوگاهی باریک باشند ، بقسمی که آب ریشه ها را فرا گرفته و مماس با انتهای پیاز گل باشد.
سنبل ، در تاریکی مطلق ریشه تولید میکند .
بنابراین بهتر است بدین منظور پیاز را در قفسه آشپزخانه گذارده و حرارتی معادل 9 – 11 درجه سانتیگراد برای آن فراهم نمود .
پیازهائیکه در شن خوابانده شده اند را لازم است با گلدان در نقطه ای از باغچه که از خطر یخبندان محفوظ باشد دفن نمود .
برای اینکه بیرون آوردن گلدان از خاک در زمستان آسان شود می توان قبلا پوششی اطراف گلدان قرار داد .
زمانی سنبل را به روشنائی آورید که جوانه ها آنقدر برجسته شده باشند که بشود آنها را با دست لمس کرد .
هیچگاه گیاه را در مکانی که خیلی گرم باشد قرار ندهید .
هرچه می توانید بر روی برگها آب بپاشید تا شادابی خود را حفظ کنند .
برای نگهداری سنبل در منزل پیازهای پرورش یافته مخصوص مورد نیاز است که معمولا پس از یکبار گل دادن غیر قابل استفاده میشوند مگر اینکه در خاک مناسبی رشد کرده باشند که در این صورت هم ممکن است پیازچه ها دوسال طول بکشد تا گل بدهند .
در کشور هلند مخصوصا نواحی هارلم مزارع بزرگی از سنبل و لاله کاشته می شود، برتری ای که این کشور بر سایر کشورها دارد و گلهای سنبل آنجا در عالم معروف شده بواسطه وجود سه عامل اصلی :
مواظبت ، دقت و منطقه مساعد از نظر جوی و زمین حاصلخیز آنست که چنین عوامل مساعدی کمتر در یک جا جمع میشود .
بخصوص در ایران که هوای خشک و آفتاب سوزان و روشنائی زیاد آن چندان مساعد برای پرورش سنبل بشکل سنبل هلند نیست .
در هلند تقریبا پنج هزار هکتار زمین که پنجاه میلیون متر مربع میشود برای کاشتن سنبل و لاله تخصیص داده شده که منظره زیبا و فریبنده آن همه ساله عده زیادی را برای تماشا به آن کشور میکشاند .
این زمینها اصولا از شنهای نرم کنار دریا که مملو از نرمه صدفهای دریائی است تشکیل شده و بدست گلکاران مقدار کود گاو یا تورب پوسیده با آن مخلوط میشود .
زیرا بهترین خاک برای پرورش سنبل باید مخلوطی از دو سوم شن و یک سوم مواد پوسیده مغذی باشد .
چون سطح این مزارع پست تر تز دریاست همیشه چند دسیمتر زیر زمین آب وجود دارد که در نتیجه خاک مزارع را مرطوب نگه میدارد .
با این ترتیب حتی تابستان هم مزارع سنبل هلند احتیاجی به آبیاری ندارد .
تمام این مزارع را به قطعات مربع مستطیل تقسیم کرده ، اطراف آنرا پرچین های تازه از نی کاشته و محصور ساخته اند تا سنبل ها و لاله ها از صدمه بادهای کنار دریا مصون بمانند .
با این ترتیب است که همه ساله میلیونها پیاز سنبل و لاله یا گل آنها از هلند به تمام نقاط جهان صادر میشود .
گیاه سنبل را اصولا به سه دسته تقسیم می کنند :
1 – سنبل هلندی H.Orientalis.
2 – سنبل ولایتی یا پاریسی H.O.Pronncialis.
3 – سنبل رومی H.O.Olbulus.
وجه تمایز سنبل هلندی با دو قسم دیگر ، پهنا و حجم خوشه گل آنست و دانه های گل روی خوشه کاملا چسبیده و نزدیک به یکدیگر میباشند .
سنبل هلندی دارای دو جور : پرپر و کم پر میباشد .
ولی خوشه گل کم پر قوی تر و بیشتر از جور پرپر برای تهیه گل پیش رس مستعد میباشد .
خوشه گل سنبل هلندی پرپر کوچک تر و دانه های گل آن هم ریزتراست .
سنبل ولایتی همان سنبل های ایرانی است که از قدیم در ایران برای ایام نوروز می کاشته اند و پیازهایآنرا غالبا از مازندران می آورند .
خوشه گل های آن تنبل و تنک که بین دانه های گل فاصله زیاد دارد گرچه این قسم سنبل به زیبائی سنبل هلندی نیست ولی چون پیازهای آن کاملا روستائی و سالیان متمادی در زمین باقی مانده خود بخود زیاد شده همه ساله بهار بوته های قوی و پر پشتی از آن بیرون آمده و گل ریزان میکند ، برای باغهای روستائی ، کنار چمن زارها ، گل بهاری مناسبی است .
رنگ گلهای این قسم که هم پرپر و هم کم پر است قفائی روشن یا سیر میباشد
بوته سنبل رومی کوچک تر و خوشه گلش که از هر بوته بیشتر از یکی بیرون نمی آید خیلی کوچک و تنک ولی معطر و خوشبو است ، رنگ گلهایش سفید و زودتر از سنبل هلندی باز می شود .
روش کاشت و تکثیر :
گل سنبل را با کاشتن پیازهای کوچک که پس از یک عمل مختصر روی پیاز اصلی تولید میشود زیاد می کنند .
تعداد این پیازچه ها به نسبت جور آن کم و زیاد می باشد .
برای اینکه از یک پیاز سنبل بخواهند پیازهای کوچک گرفته آنرا زیاد کنند ، باید یک ماه قبل از موقع کاشتن ته پیاز را بشکل مخروط کوچکی با چاقو در آورده یا آنرا بشکل صلیب شکاف داده بگذارند جای برش خوب بخشکد . آنوقت آن پیاز را در عمق کمتری از پیازهای دیگر که برای گل آن می کارند بکارند .
پیازهای سنبل را به نسبت استفاده ای که از گلش میبرند بطرق مختلف میکارند .
چنانچه برای گل چیده و زیاد کردن آنها را در هوای آزاد روی زمین و برای تزئین اطاقها و سالون در گلدان یا ظروف آب میکارند .
بهترین فصل برای کاشتن پیازهای سنبل در گلدان یا ظروف آب ماه آبان و آذر است .
اگر بخواهند زودتر از فروردین از گل سنبل استفاده کنند باید گلدانهای 10 سانتیمتری را با خاک خیلی سبک و مملو از مواد پوسیده باین ترتیب : 5 قسمت خاک رسی و شنی 3 قسمت کود کاملا پوسیده و 2 قسمت ماسه شسته پس از آنکه قبلا کف گلدان را برای زه کشی و رد شدن آّب زائد آن حاضر کرده باشند پر کرده بعد پیاز سنبل را بطوری در گلدان بگذارند که تمام پیاز در خاک باشد .
کلمات کلیدی:
ساخته شده توسط Rodrigo ترجمه شده
به پارسی بلاگ توسط تیم پارسی بلاگ.
